Lucius + Water + zwemmen = HILARISCH

Soms hoef je geen woorden vuil te maken aan hetgeen je gezien hebt. Dan spreken de beelden voor zichzelf. Wij moeten nog steeds lachen als we deze beelden van een paar dagen geleden zien. Conclusie: Lucius is een schat, hij is mooi, lief, grappig en ga zo maar door. Maar hij kan dus niet zwemmen!

 



Bracco Familiedag

Eén keer per jaar organiseert de Bracco Italiano Club de familiedag. Dit jaar bestond het programma uit een wandeling en aansluitend een aangename lunch. Plaats van handeling: de Hoorneboegse Heide bij Hilversum en het daar gelegen restaurant van Vliegveld Hilversum. Het was een warme, benauwde dag, met af en toe een flinke regenbui maar ook voldoende zon. We hebben gedaan waar de dag voor bedoeld is: lekker wandelen en babbelen met mede-Bracco liefhebbers, lekker eten, terrassen en nog meer praten.  Kortom, een hele fijne dag waar we met plezier op terugkijken. Hieronder een kleine sfeerimpressie. Meer foto's zien? Check hier.

We gaan naar Zandvoort aan de Zee!

Gisteren weer een nieuw avontuur aan Lucius zijn belevenissen toegevoegd. Ons neefje in Zandvoort was jarig geweest, reden om weer eens richting de kust af te reizen. En meteen een mooie gelegenheid om Lucius kennis te laten maken met de familie daar. Dat ging super, ondanks dat kinderen voor Lucius een nieuw soort mens zijn vond ie het allemaal prima. Hij is lekker gemasseerd, geknuffeld en tussendoor werd hij verrast met een duif in de tuin die de rest van de middag voor de nodige opwinding bij hem zorgde. Hij heeft heel wat rondjes door de tuin getrot.

Ook Mellow, Nalla en Fico konden op de gebruikelijke knuffels rekenen.

Maar voordat we op familiebezoek gingen was het Luus zijn eerste kennismaking met de Noordzee. Het strand vond hij geweldig en de zee ook best leuk. Net als in het bos hield hij ons ook op het strand, ondanks de honderden wandelaars, bijbehorende tientallen honden (wat wil je op het enige losloopstrand in de regio) en tussendoor wat naaktlopers en -zwemmers, heel goed in de gaten.

Kortom, een zeer geslaagde zondag!

Lucius vs Fico en vice versa

De gebroeders Bracco doen hun naam geen eer aan. Niks gebroederlijks aan!
Sinds de komst van Lucius is het tussen Fico en Lucius niets anders dan een rangorde strijd.

Wanneer de heren elkaar passeren dan volgt er een hoop gegrom en er zijn nog tal van andere sitiuaties te noemen waarbij de heren elkaar menen te moeten vertellen "ik ben de baas".
Deze strijd uit zich voornamelijk door naar elkaar te grommen, overstaan en jawel bovenop de ander gaan staan. Ondanks adviezen dat de heren het zelf uit moeten zoeken en je je er vooral niet mee moet bemoeien hebben wij besloten om het over een andere boeg te gooien.

De aanleiding hiervoor is dat de afgelopen 5 weken geen duidelijkheid heeft gebracht onder de beide heren wie er nu hoger in rang is. En wij het ook niet wenselijk vinden dat deze "state of mind" een normaal patroon gaat worden.

En dus is het afgelopen met het gemopper! Met een blik (met de ogen voor de duidelijkheid) en een standvastige houding kunnen wij beide heren tot de orde manen. Wanneer 1 van beide de ander niet respecteert en meent bovenop de ander te moeten gaan staan dan grijpen wij in op een dusdanige manier dat het voor de honden duidelijk is dat we dit niet tolereren.

We zijn met deze nieuwe strategie nu 2 dagen bezig en we hebben een totaal andere sfeer in huis.
We durven nog niet te hard te juichen, maar het lijkt een succes. Wordt vervolgd!!

Veldwerk met Lucius

Na enig zoeken is het ons gelukt een veld te vinden waar zich Patrijs ophoudt!
Nou wat is er mooier dan je hond eens aan het werk te zien waar hij voor gefokt is zou je denken.

Nu zijn wij zeer onervaren op het gebied van veldwerk met als gevolg dat wij Lucius in het veld de vrije loop gaven met als gevolg dat hij als een tornado door het veld raasde waarbij de patrijsen her en der opvlogen. Alleen is het Lucius volledig ontgaan.....

Om dit toch tot een succes te maken hebben we het boek "hond staat" er nog eens op nageslagen. Een lange lijn is in bestelling om Lucius te begeleiden in het revieren. Hoewel we behoorlijk wat ervaring hebben met KNJV apporteren hebben we in ons enthousiasme helemaal niet op de windrichting gelet. Ja en daar sta je dan met je Bracco in een veld wat inmiddels helemaal leeg is.....Oops.

Nou we hebben toch nog wat leuke kiekjes kunnen schieten.

Toemaar......

We zijn vandaag de vierde week ingegaan sinds de komst van Lucius. De tijd vliegt razendsnel voorbij en we boeken al best vorderingen met zijn inburgeringscursus.
Hoewel zo nu en dan ons de moed in de schoenen zinkt voor wat betreft het commando "ZIT". Het arme kereltje snapt er helemaal niets van. En alle ge-ijkte trucjes om een hond zit aan te leren leken hier even tevergeefs. Wanneer hij dan eindelijk aanstalte maakte om te zitten was hij zo onder de indruk dat het beloninkje niet meer interessant was. Hoogstens onze blije stemmen konden nog wat teweeg brengen. Maar de aanhouder wint en het lukt ons nu om hem met iets lekkers uit eigen beweging te laten zitten. Vraag dit niet meerdere malen achter elkaar want dan is Luusje echt de kluts kwijt.

Het commando  "blijf" en "Toemaar" of anders gezegd "Vrij" snapt hij als de beste. Onderstaand filmpje illustreert aardig hoe hij dit al beheerst. Wanneer je het filmpje iets verder bekijkt zou je aan de geluiden denken dat er een zeehond in het bos loopt. Toch houden we hem meestal de eerste 50 meter nog even aan de riem. Als je als argeloze wandelaar zo'n uitgelaten hysterica op je af ziet komen kunnen wij ons levendig voorstellen dat dit mensen de stuipjes op het lijf jaagt ;-).

De nationale sport buitenshuis is kuilen graven en Lucius heeft inmiddels ook al helemaal door hoe dat in zijn werk gaat.

Zoals geschreven is het "blijf" commando geen probleem, dus nog even gauw een familieportret. Alle 4 keurig op een rij....nu alleen nog even leren zitten....

Vierdaagse Nijmegen

De moeder van Jan heeft voor de zevende keer op rij de vierdaagse van Nijmegen gelopen. Vrijdags staan wij dan natuurlijk langs de kant om haar de laatste kilometers van morele steun te voorzien - niet dat ze dat nodig heeft, maar we doen het lekker toch. Een mooie gelegenheid om Lucius kennis te laten maken met de gekte in de stad.

Muziek, vreemd uitgedoste mensen, mensen die Lucius "zo'n mooie hond vinden" dat ze het niet voldoende vinden om alleen te kijken maar hem ook aan moeten raken ... Lucius had er allemaal niet zo veel van. Het ging prima. Hij vond het natuurlijk wel spannend (zie zijn puppy-look op de foto), maar niet té spannend. Uiteindelijk viel hij lekker in slaap.

Tsja, wat trekt er zoal voorbij tijdens de intocht? Mannen met pruiken ...

Mannen met grote plaksnorren op en rokjes aan ...

Nog meer mannen met rokjes aan (deze overigens zeer indrukwekkende colonne was wel een beetje eng volgens Lucius, vanwege de doedelzakklanken)...

Oude hippies...

Nog meer muziek...

Huisvlijt (wij vermoeden dat ze het thuis nog een goed idee vond, maar het sloeg tussen alle gekte in een beetje dood ...)

Draakjes?

O en daar hebben we de moeder van Jan ;-)

Traditiegetrouw sloten we af met een lekkere lunch op een terras. Een plek waar Luz zich inmiddels ook goed thuis voelt. Verwerken maar, al die nieuwe indrukken. Je hebt het goed gedaan jongen!