Zoeken in deze blog

zondag 31 juli 2011

Toemaar......

We zijn vandaag de vierde week ingegaan sinds de komst van Lucius. De tijd vliegt razendsnel voorbij en we boeken al best vorderingen met zijn inburgeringscursus.
Hoewel zo nu en dan ons de moed in de schoenen zinkt voor wat betreft het commando "ZIT". Het arme kereltje snapt er helemaal niets van. En alle ge-ijkte trucjes om een hond zit aan te leren leken hier even tevergeefs. Wanneer hij dan eindelijk aanstalte maakte om te zitten was hij zo onder de indruk dat het beloninkje niet meer interessant was. Hoogstens onze blije stemmen konden nog wat teweeg brengen. Maar de aanhouder wint en het lukt ons nu om hem met iets lekkers uit eigen beweging te laten zitten. Vraag dit niet meerdere malen achter elkaar want dan is Luusje echt de kluts kwijt.

Het commando  "blijf" en "Toemaar" of anders gezegd "Vrij" snapt hij als de beste. Onderstaand filmpje illustreert aardig hoe hij dit al beheerst. Wanneer je het filmpje iets verder bekijkt zou je aan de geluiden denken dat er een zeehond in het bos loopt. Toch houden we hem meestal de eerste 50 meter nog even aan de riem. Als je als argeloze wandelaar zo'n uitgelaten hysterica op je af ziet komen kunnen wij ons levendig voorstellen dat dit mensen de stuipjes op het lijf jaagt ;-).

De nationale sport buitenshuis is kuilen graven en Lucius heeft inmiddels ook al helemaal door hoe dat in zijn werk gaat.














Zoals geschreven is het "blijf" commando geen probleem, dus nog even gauw een familieportret. Alle 4 keurig op een rij....nu alleen nog even leren zitten....

zaterdag 23 juli 2011

Vierdaagse Nijmegen

De moeder van Jan heeft voor de zevende keer op rij de vierdaagse van Nijmegen gelopen. Vrijdags staan wij dan natuurlijk langs de kant om haar de laatste kilometers van morele steun te voorzien - niet dat ze dat nodig heeft, maar we doen het lekker toch. Een mooie gelegenheid om Lucius kennis te laten maken met de gekte in de stad.












Muziek, vreemd uitgedoste mensen, mensen die Lucius "zo'n mooie hond vinden" dat ze het niet voldoende vinden om alleen te kijken maar hem ook aan moeten raken ... Lucius had er allemaal niet zo veel van. Het ging prima. Hij vond het natuurlijk wel spannend (zie zijn puppy-look op de foto), maar niet té spannend. Uiteindelijk viel hij lekker in slaap.

Tsja, wat trekt er zoal voorbij tijdens de intocht? Mannen met pruiken ...



















Mannen met grote plaksnorren op en rokjes aan ...


















Nog meer mannen met rokjes aan (deze overigens zeer indrukwekkende colonne was wel een beetje eng volgens Lucius, vanwege de doedelzakklanken)...















Oude hippies...


















Nog meer muziek...














Huisvlijt (wij vermoeden dat ze het thuis nog een goed idee vond, maar het sloeg tussen alle gekte in een beetje dood ...)














Draakjes?














O en daar hebben we de moeder van Jan ;-)


















Traditiegetrouw sloten we af met een lekkere lunch op een terras. Een plek waar Luz zich inmiddels ook goed thuis voelt. Verwerken maar, al die nieuwe indrukken. Je hebt het goed gedaan jongen!

 

dinsdag 19 juli 2011

Wat een power!

Luz heeft niet veel tijd nodig gehad om erachter te komen dat er een hemel op aarde is: het BOS! We kenden het al van Fico, die vanaf het moment dat de auto een bekende route rijdt (we rijden dagelijks naar twee of drie verschillende plekken om te wandelen) zijn harige keeltje al blaffend opzet om zo te vertellen dat hij het heeeeel erg leuk vindt dat hij mee naar het bos mag. Eenmaal in het bos aangekomen sprint hij als een bruine streep uit de auto, duikt direct de struiken in en begint - zo op het oog - doelloos te rennen. En dat blijft ie doen zolang wij wandelen.

Lucius deed de eerste paar dagen nog rustig aan, bleef toen hij los mocht lekker bij ons in de buurt, liep netjes op de paden en om de plassen heen. Dat was al vrij snel over toen hij ontdekte dat wat Fico deed toch wel erg leuk was. Ondanks hun onderlinge strijd als het gaat om "wie is de stoerste" zijn het in de bossen dikke maatjes. Lucius rent hard achter Fico aan want die weet precies waar het leuk is.   

Inmiddels staat Lucius in de auto net zo hard te trillen van opwinding als Fico, als in het bos de autodeur opengaat. We houden hem daarom sinds een paar dagen de eerste 5 minuten aan de riem, om een beetje contact met hem te houden, want we wandelen per slot van rekening wel met elkaar. We zijn meer dan alleen maar de chauffeur, niet dan? Lucius snap er niets van, neemt soms tijdens het lopen een paar stappen achteruit om vervolgens met een aanloop te proberen of hij uit die riem kan ontsnappen. Als de grootste spanning er een beetje af is, dan moet hij eerst zitten (lukt alleen met hulp) en dan mag hij gaan. Indrukwekkend wat een power er dan van hem uitgaat, er blijven bij wijze van spreken alleen wat stofwolken achter.

Het luisteren gaat best redelijk. Hij houdt ons goed in de gaten, zoekt steeds oogcontact en wij proberen met het voor-roepen en influiten precies goed te timen zodat de kans het grootst is dat hij voldoende geprikkeld is om naar ons toe te komen. En dat gaat dus best goed. Helaas is hij niet zoals de flatcoats helemaal verzot op koekjes, dat vindt hij maar een waste of time. Want in die tijd had hij immers ook door het bos kunnen stuiven. Dus doen we zelf maar extra blij als hij netjes voor komt. 

Het leren zitten doen we met de clicker. Hij vindt dat nog erg moeilijk, maar de clicker in combinatie met Rodi-worst is wel een succes. Als hij het eenmaal doorheeft gaat de clicker waarschijnlijk weer de kast in. 

Al met al gaat het goed met hem, en merken we dat de band tussen hem en ons steeds beter wordt. Hij is makkelijk met de stem te corrigeren als het nodig is. As we speak ligt deze grote knuffelkont tussen ons in (op ons nieuwe bank die net vandaag is gebracht ...) z'n belevenissen van vandaag te verwerken. 't is een grote schat!   

zondag 17 juli 2011

De Drie Daltons

Vandaag hadden we een kleine reunie met de Bracchi. Samen met Twan en Isabel die twee weken geleden hun nieuwe "telg" in huis hebben genomen, hebben we heerlijk gewandeld in een van de vele bossen in onze omgeving.

Ignus (Ignazio di Cacciola) die bij Twan en Isabel woont en Lucius lijken verdacht veel op elkaar. Zowel Ignus, Lucius en Fico zijn volle broers van elkaar, met het verschil dat Fico uit een eerder nestje is en daarmee de oudste van de drie. 

links Ignus en rechts Lucius

Het was grappig om te zien dat de 3 broers onderling een rangorde kwestie hadden uit te vogelen, echter nooit op een onaangename manier. Zo is het machtig interessant om elkaar de doorgang te blokkeren, de koppen in elkaars nek te leggen en vooral niet vergeten om er "gevaarlijk" bij de brommen.

links Nalla, speelt duikbootje en op de voorgrond links Fico, rechts Ignus en voorop Lucius














Voor Nalla en Mellow de Flatcoatjes en Viko de andere Bracco Italiano is dit spelletje helemaal niet aan de orde, hun motto is: Wij zijn happy vrolijk en blij en rangorde...ach wij stralen zoveel authoriteit uit dat dit voor ons een gepasseerd station is.

Ook hebben we het water deze ronde niet overgeslagen.....
Je zou bijna denken dat het bezoekje aan het water noodzaak was als je onderstaande foto bekijkt, maar gelukkig zijn we wel wat gewend.


op de voorgrond Ignus en daarachter Lucius met het voor Bracco's bekende "rubberen bekkie"

Ignus in motion












Het was een erg leuke wandeling waarbij de weergoden ons goedgezind waren.  

zaterdag 16 juli 2011

Water

't Is nu een week geleden dat Lucius bij ons kwam wonen. Vandaag heeft hij voor het eerst kennis gemaakt met het fenomeen "water". 't Was warm buiten, en het volgen van Fico door het bos vergt nogal wat energie. En je krijgt het er warm van. Dus even afkoelen met de voeten in het water was best welkom. Benieuwd of hij straks ook echt wil/durft te zwemmen ...





























In de wei zagen we trouwens nog een kraanvogel staan. Die hadden we nog niet eerder in de Maashorst gezien. Oost-Brabant is wel een tussenstop tijdens de vogeltrek, maar dat ze er ook in deze tijd van het jaar zitten wisten we niet. Overigens hadden zowel Lucius als Fico niets in de gaten, daar sta je dan met je twee voorstaande jachthonden...  






 
Als afsluiter van de dag zijn we nog even alleen met Lucius naar Wijchen geweest. Ging best goed, hij vond het wel erg spannend maar geen rare dingen meegemaakt. Of toch, tijdens de o zo noodzakelijke terrassocialisatie een vol glas ijskoffie over mezelf heengegooid. Als de flatcoats mee waren geweest was de plas ijskoffie op straat zo weggeweest, maar Luz is geen liefhebber van koffie. Helaas voor de bediening. 

donderdag 14 juli 2011

Strijdbijl even begraven

Lucius en Fico scheppen er veel genoegen in om tegen elkaar te brommen, waarbij Luz regelmatig over Fiek heen hangt en hem beklimt om hem toch vooral duidelijk te maken dat er maar 1 de baas is: Lucius. Waar Fiek het (nog) niet mee eens is. Maar zo af en toe zijn er ook van die momenten dat ze het goed met elkaar kunnen vinden ... 's avonds, moe van de strijd, vallen de dappere dodo's naast elkaar in een diepe, diepe slaap...

Flatcoated Retriever - Bracco Italiano: 2-2

Op 9 juli 2011 is onze toch al niet onaanzienlijke roedel van 2 Flatcoated Retrievers en 1 Bracco Italiano uitgebreid met Lucius (f.k.a. Isaia di Cacciola). Lucius - Luz - is een oranje-wit-schimmel Bracco Italiano reu van 1 jaar en 9 maanden. Een prachtige verschijning, niet in het minst dankzij zijn ouders Mina di Montericco en Elia di Cacciola. Zie hier Zijne Elegantie:







Wij zijn heel blij dat wij Lucius een nieuwe plek hebben kunnen geven. Nu moeten we Nalla, Mellow en Fico nog zien te overtuigen. Want die vinden hem tot nu toe toch vooral een indringer! Dat laten ze hier ook wel blijken...

Kortom, de rangen en standen in de roedel moeten nog bepaald worden. Daarover, en over alle andere belevenissen van Lucius en zijn drie nieuwe vrienden gaat deze blog. Dus kom vooral nog eens een kijkje nemen!